Disclaimer : None of the Posts in this blog are mine. They were collected only for the reference purpose from various websites. Viewers may visit source websites for further study.
భూసేకరణ చట్టంలో అత్యంత కీలకమైన సవరణలు చేసి, ఆర్డినెన్సు జారీ చేయాలని కేంద్ర మంత్రివర్గం నిర్ణయించడం ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించడం లేదు. రైతుల ప్రయోజనాలు పరిరక్షించే పేరిట భూసేకరణ విధానాన్ని గత ప్రభుత్వం అత్యంత కఠినతరం చేసి ఆచరణను దాదాపు అసాధ్యంగా మార్చివేస్తే, సంస్కరణల జోరుమీద ఉన్న నరేంద్రమోదీ ప్రభుత్వం ఇప్పుడు ఏకంగా ఆ చట్టంలోని కొన్ని రక్షణలను ఎత్తివేస్తూ మరో తీవ్రమైన నిర్ణయం తీసుకుంది. సంస్కరణల జోరుమీద ఉన్న మోదీ ప్రభుత్వం ఆరునెలల కాలంలో జారీ చేసిన మూడవ ఆర్డినెన్సు ఇది. కొత్తగా ఏర్పడిన రెండు తెలుగు రాష్ట్రాలు సహా అనేక రాష్ట్రాలు ఈ చట్టంలో మార్పుల కోసం వేయికళ్ళతో ఎదురుచూస్తున్న మాట ఎవరు కాదన్నా వాస్తవం. పంట భూములపై రైతుకున్న యాజమాన్య హక్కును కాలరాస్తూ, వారి భూమిని చుట్టుకుపోవడానికి వారి అంగీకారం ఏమాత్రం అవసరం లేదని తేల్చిచెప్పిన సవరణలు మోదీ ప్రభుత్వం చేసింది. భూ సేకరణ చట్టమని మర్యాదగా పిలుస్తున్నప్పటికీ, కొత్త సవరణలతో అది సంపూర్ణంగా భూ స్వాధీన చట్టంగానే మారిపోయింది. ఇంతకుముందు చట్టంలో ఉన్న నిబంధన ప్రకారం ప్రాజెక్టులకోసం భూసేకరణ జరిపే సమయంలో బాధితుల అనుమతి తప్పనిసరి. ఈ మెలికవల్ల ప్రాజెక్టుల నిర్మాణం సాధ్యంకావడం లేదని కార్పొరేట్ ప్రపంచం వాదన. ఇప్పుడు ఈ నిబంధన తొలగిపోయినందుకు భారత పారిశ్రామిక సమాఖ్యతో పాటు రియల్‌ ఎస్టేట్‌ ప్రపంచమూ సంతోషంగా ఉంది. బడుగురైతు బతుకుకు కాస్తంత భద్రతనిచ్చే ఈ రక్షణ కవచాన్ని వొలిచేయడంతో పాటు, సామాజిక ప్రభావ అంచనా కూడా అవసరం లేదని సర్కారు తేల్చేసింది. ఈ నిబంధననూ వదిలేయడమంటే, సేకరించిన భూమి ఇతర అవసరాలకు తరలిపోవడానికి మార్గం సుగమం చేయడం. సమాజాభివృద్ధి, ప్రజాప్రయోజనాల పేరిట భూమిని లాక్కున్న తరువాత అనతికాలంలోనే అది ప్రైవేటు వ్యక్తుల చేతుల్లోకి పోవడానికి వీలు కల్పించడం. దీనితోపాటు అవసరాన్ని మించి భూమిని అవలీలగా లాక్కుని, దానిని ప్రజావసరానికి కాక, కార్పొరేట్ సంస్థల ప్రయోజనాలకో, రియల్‌ ఎస్టేట్‌ అవసరాలకో సులభంగా తరలించడానికి ఈ మార్పులు ఉపకరిస్తాయి. సాధారణంగా ప్రభుత్వాలు చట్టాలు చేస్తున్నప్పుడు చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటాయి. అనంతరం అవసరమైన మార్పుచేర్పులతో మరింత బలోపేతం చేస్తాయి. కానీ, బ్రిటిష్‌కాలం నాటి బలవంతపు సేకరణ విధానాల స్థానంలో సముచితమైన నష్టపరిహారాన్నీ, పునరావాసాన్నీ అందించాలనుకుంటున్న 2013 చట్టంలో ఇటువంటి కీలకమైన మార్పులు చేయడం ద్వారా తిరిగి 1894 చట్టంలోని సారాంశాన్నే తిరిగి అమలులోకి తీసుకువస్తున్నట్టు కనిపిస్తున్నది. గత ఏడాది పార్లమెంటు ఆమోదించిన భూసేకరణ చట్టం వాస్తవికంగా క్షేత్రస్థాయిలో ఆచరణకు నోచుకోకముందే దానికి సవరణలు చేసి ఆర్డినెన్సు జారీ చేయవలసినంత తొందర ఏమొచ్చిందని ప్రతిపక్షాలు ప్రశ్నిస్తున్నాయి. ఇప్పుడు తొలగించిన నిబంధనల కారణంగానే ఇంతకాలమూ 20 లక్షల కోట్ల పెట్టుబడులు నిలిచిపోయాయనీ, ఇకముందు ప్రాజెక్టులు పరుగులు తీస్తాయన్న వాదనను ఏమాత్రం విశ్వసించలేం. ఈ చట్టం అమలులోకి వచ్చి ఏడాది మాత్రమే అయినప్పుడు ఇది ఏమాత్రం లెక్కకు సరితూగనిది. పెట్టుబడుల ప్రవాహం మాట అటుంచితే, భూసేకరణ విషయంలో ఇకముందు ఘర్షణాత్మకమైన వాతావరణం తప్పనిసరి. భూమిని కోల్పోతున్న రైతుకు కాస్తంత న్యాయం చేసి, పారిశ్రామికీకరణకు కూడా వీలుకల్పించే లక్ష్యంతోనే 1894నాటి చట్టాన్ని సవరించారు. పారిశ్రామిక కారిడార్ల కోసం పెద్దఎత్తున భూమిని లాక్కుంటున్నప్పుడు సాధ్యమైనంత వరకూ ఇరుపక్షాలకూ న్యాయం చేయవలసిన చట్టం ఒకరిని నట్టేటముంచుతున్నప్పుడు ఘర్షణ మరింత తీవ్రమవుతుంది కానీ పని సునాయాసంగా జరిగిపోదు. ఢిల్లీ ముంబై పారిశ్రామిక కారిడార్‌ ఒక్కదానికే నాలుగులక్షల హెక్టార్ల భూమి అవసరం ఉన్నది. భారీ కారిడార్లు, మౌలిక వసతుల ప్రాజెక్టులు, డ్యాములు వంటివి పర్యావరణాన్ని నాశనం చేయడంతోపాటు, అత్యధిక సంఖ్యాకులను నిరాశ్రయులను చేయక తప్పదు. వారిని ఆదుకోవలసింది చట్టాలూ, ప్రభుత్వాలే. ఈ కారణంచేతనే, వివిధ ప్రభుత్వేతర సంస్థలు, బాధిత పక్షాల ప్రతినిధులు భాగస్వాములుగా, అనేక సంప్రదింపులు అనంతరం, రెండు పార్లమెంటు స్టాడింగ్‌ కమిటీల వడపోత తరువాత ఏడేళ్ళశ్రమతో కొత్తచట్టం ఏర్పడింది. ఈ రెండు కమిటీలకు బీజేపీ నాయకులు కల్యాణ్‌సింగ్‌, ఇప్పుడు స్పీకర్‌గా ఉన్న సుమిత్రా మహాజన్‌లే నాయకులు కావడం విశేషం. ఈ సవరణల్లో తాము నష్టపరిహారం జోలికి రాకపోగా, ఆ ప్రక్రియను మరింత సులభతరం చేశామని ప్రభుత్వం చెప్పుకుంటున్నది. సాగుభూమితో ముడివడిన ప్రయోజనాలు దాని యజమానికి మాత్రమే పరిమితమైనవి కావు. సమాజంలోని అనేక వర్గాల బతుకులు దానిపై ఆధారపడి వుంటాయి. అనేక ఏళ్ళుగా పోరాటాలతో సాధించుకున్న హక్కులను అవలీలగా పెరికి అవతల పారేసి, కోట్లాది మంది రైతుల జీవితాలతో ముడివడివున్న అంశాలన్నింటినీ ప్రజాస్వామ్యబద్ధమైన చర్చ ద్వారా నిర్ణయించవలసింది పోయి ఒకే ఒక్క ఆర్డినెన్సు ద్వారా కాలరాయడం సరైనది కాదు.
గుంటూరు, కెఎన్‌ఎన్‌ : నవ్యాంధ్రప్రదేశ్‌ రాజధాని బిల్లుకు గవర్నర్‌ ఆమోదముద్ర అనంతరం ప్రభుత్వం మంగళవారం జీవో విడుదల చేసింది. అందుకనుగుణంగా రాజధాని ప్రతిపాదిత గ్రామాల్లో బుధవారం నుంచి భూ సమీకరణ ప్రక్రియకు అధికారికంగా శ్రీకారం చుట్టనున్నారు. ఈ నేపథ్యంలో మంగళవారం జెడ్పీసమావేశ మందిరంలో సీఆర్డీఏ కమిషనర్‌ శ్రీకాంత్‌ సారథ్యంలో గుంటూరు, ప్రకాశం, కృష్ణా జిల్లాలకు చెందిన రెవెన్యూ అధికారులు, సిబ్బందితో భూ సమీకరణపై శిక్షణా శిబిరం జరిగింది. ఈనెల 22న ఆంధ్రప్రదేశ్‌ రాజధాని ప్రాధికార అభివృద్ధి సంస్థ (ఏపీ సీఆర్డీఏ) బిల్లుకు అసెంబ్లిd ఆమోదం పొందింది. వారం రోజుల్లోనే భూ సమీకరణ ప్రక్రియకు అధికార యంత్రాంగం సమాయత్తమైంది. దీంతో రాజధాని ప్రక్రియ వేగం పుంజుకోనుంది. 2014 సంవత్సరాంతం రోజున రాజధాని భూ సమీకరణ ప్రక్రియకు ప్రభుత్వం అధికారికంగా శ్రీకారం చుట్టడం విశేషం. నూతన సంవత్సరంలో సంక్రాంతిలోగా రాజధాని ప్రతిపాదిత గ్రామాల్లో రైతుల నుంచి ఆమోదం తీసుకునేందుకు ప్రభుత్వం యంత్రాంగంతో చకచకా పనులు ప్రారంభిస్తుంది. దీనిలో భాగంగానే సీఆర్డీఏ కమిషనర్‌గా శ్రీకాంత్‌ బాధ్యతలు చేపట్టిన అనంతరం తొలిసారిగా గుంటూరు జిల్లాలో వివిధ జిల్లాలకు చెందిన ఆర్డీవోలు, తహసీల్దార్‌లు, ఆర్‌ఐలు, సర్వేయర్లు తదితర రెవెన్యూ యంత్రాంగంతో సదస్సు నిర్వహించారు. రాజధాని భూసేకరణకు సంబంధించి తీసుకోవాల్సిన జాగ్రత్తలు, సూచనలు అందజేశారు. భూ సేకరణ సందర్భంగా తలెత్తే వివాదాలు, సమస్యలను సామరస్యంగా పరిష్కరించి రైతుల నుంచి భూములు సేకరించే విధానంపై అధికార యంత్రాంగానికి సీఆర్డీఏ చౖైెర్మన్‌ మెళకువలు వివరించారు. రైతులను ఒత్తిడి చేయకుండా వారి ఆమోదంతోనే భూ సమీకరణ ప్రక్రియ పూర్తి చేయాలన్నారు. భూ సమీకరణను వ్యతిరేకించే రైతుల విషయం ప్రభుత్వం చూసుకుంటుందన్నారు. భూ సమీకరణకు రైతులు అంగీకరించకుంటే భూ సేకరణ చట్టాన్ని ప్రయోగించే అవకాశమున్నట్లు సీఆర్డీఏ కమిషనర్‌ సూచనల ద్వారా తెలుస్తోంది. రాజధాని ప్రతిపాదిత గ్రామాల్లో భూసేకరణ బుధవారం నుంచి ప్రారంభించి వీలైనంత త్వరలో వారి వద్ద నుంచి అంగీకారపత్రాలు తీసుకునే విధంగా అధికార యంత్రాంగం చర్యలు చేపట్టాలని ఆదేశించారు. మంగళవారం జరిగిన శిక్షణా శిబిరానికి జాయింట్‌ కలెక్టర్‌ చెరుకూరి శ్రీదర్‌, ట్రైనీ కలెక్టర్‌ శివశంకర్‌ హాజరై రెవెన్యూ అధికారులు భూ సమీకరణ సందర్భంగా తలెత్తే వివిధ సందేహాలను నివృత్తి చేశారు. భూ సమీకరణకు సంబంధించి కమిషనర్‌ వెల్లడించిన వివరాలిలా ఉన్నాయి.. సీఆర్డీఏ చట్టం క్రింద ప్రభుత్వం రాజధాని ప్రాంతం, రాజధాని నగర పరిధిని చట్టం రూపంలో నోటిఫై చేయబడింది. 27 అంశాలతో భూ సమీకరణ నియమాలపై ప్రభుత్వం అసెంబ్లిdలో బిల్లును రూపొందించింది. వెయ్యి నుంచి 1500ఎకరాలు ఒక బ్లాకుగా నిర్ణయించి ల్యాండ్‌ పూలింగ్‌ ప్రక్రియను ప్రారంభిస్తారు. ఒక్కొక్క బ్లాక్‌కు డిప్యూటీ కలెక్టర్‌ స్ధాయి అధికారి ఆధ్వర్యంలో భూ సమీకరణ జరుగుతుంది. డిప్యూటీస్ధాయి కలెక్టర్‌ బృందంలో ఇద్దరు తహసీల్దార్‌లు, ఇద్దరు డీటీలు, సర్వేయర్లు, సర్వే ఇన్‌స్పెక్టర్లు, కంప్యూటర్‌ ఆపరేటర్‌, సంబంధించిన సిబ్బంది ఉంటారు.
.. భూ సమీకరణలో భాగంగా 30 మంది డిప్యూటీ కలెక్టర్లు, సుమారు 200 మంది సిబ్బంది ప్రక్రియలో పాల్గొంటారు. .. రాజధాని ప్రతిపాదిత గ్రామాలకు సంబంధించి 27యూనిట్లుగా విభజించి 27మంది డిప్యూటీ కలెక్టర్లను నియమించి బృందాలు బుధవారం నుంచి రంగంలోకి దిగుతాయి. భూ సమీకరణ కోసం 27గ్రామాల్లో 30 వేల ఎకరాలను తొలుత ప్రభుత్వం రైతుల నుంచి సమీకరించనుంది. భూ సమీకరణ బృందాలు తొలుత భూ సమీకరణలో రైతులను భాగస్వాములను చేయాలనే ప్రభుత్వ విధానాలను తెలియపరుస్తారు. భూ సమీకరణ ప్రక్రియ ప్రారంభమైన 2వారాల్లో రైతుల నుంచి అంగీకారం, సూచనలు, సలహాలు, అభ్యంతరాలను అధికారుల బృందం సమీకరిస్తుంది. భూ సమీకరణ సందర్భంగా జరీబు భూముల రైతులకు ఎకరాకు వెయ్యిగజాల నివాస స్థðలం, 300 గజాల వాణిజ్య ప్రతిపాదిత ప్రాంతంలో స్థలం, సంవత్సరానికి రూ.50 వేల చొప్పున రైతులకు చెల్లిస్తుంది. ప్రతియేటా 10 శాతం చొప్పున పరిహారాన్ని పెంచుతూ 10 సంవత్సరాల పాటు రైతులకు చెల్లిస్తుంది. .. పట్టాభూములకు సంబంధించి వెయ్యిగజాల నివాస స్థðలం, 200 గజాల వాణిజ్య ప్రతిపాదిత ప్రాంతంలో స్థలం, సంవత్సరానికి రూ.30 వేల చొప్పున పరిహారం చెల్లిస్తుంది. ప్రతియేటా పదిశాతం చొప్పున పరిహారాన్ని పెంచుతూ పదేళ్లపాటు రైతులకు సీఆర్డీఏ చెల్లిస్తుంది. అసైన్డ్‌ ల్యాండ్స్‌ రైతులకు 800 గజాల నివాస స్థðలం, 200 గజాల వాణిజ్య స్థలం, రూ.30 వేలు సంవత్సరానికి పరిహారం ప్రతియేటా పదిశాతం పెంపుదలతో సీఆర్డీఏ చెల్లించనుంది. ఉద్యానపంటలున్న రైతులకు ఎకరాకు రూ.50 వేల చొప్పున పరిహారం చెల్లిస్తుంది. సీఆర్డీఏ బిల్లు ప్రకారం భూ సమీకరణలో సీఆర్డీఏ ఒక పార్టీగా రైతులు మరో పార్టీగా చేసి భూమిని అభివృద్ధి చేసిన అనంతరం నికర భూమిలో రైతులకు నిర్ణయించిన ప్రకారం స్థలాన్ని కేటాయించిన అనంతరం మిగిలిన భూమి సీఆర్డీఏ పరిధిలో ఉంటుంది. భూ సమీకరణలో భాగంగా రైతుల అభ్యంతరాలు, సలహాలు స్వీకరణ అనంతరం వారం రోజుల్లో భూములు అంగీకార పత్రాలను సీఆర్డీఏ అథారిటీ బృందం స్వీకరించి రశీదు అందజేస్తుంది. .. భూ సమీకరణ పూర్తి ప్రక్రియ 180రోజుల్లో పూర్తవుతుంది. అసైన్డ్‌, ఇనాము, దేవాదాయ, గ్రామ కంఠం, అగ్రహారం తదితర భూముల విషయం ప్రభుత్వం పరిశీలిస్తుంది. భూ సమీకరణలో దేవాలయాల భూములకు సాధారణ రైతులకు చెల్లించే విధంగానే భూముల కేటాయింపు జరగనుంది. దేవాలయాల పేరుతోనే సదరు భూములను రిజిస్టర్‌ చేయనున్నారు. భూమి సేకరణ, అనంతరం అభివృద్ధి చేసిన తర్వాత రైతులకు ఉచితంగా రిజిస్ట్రేషన్ చేయనున్నారు. .. 9 నెలల్లో రైతులకు భూ యాజమాన్య హక్కు పట్టాలిచ్చే విధంగా చర్యలు. మూడేళ్లలో పూర్తి స్థాయిలో అభివృద్ధి. భూమిలేని నిరుపేదలకు నెలకు రూ.2500 చొప్పున ఆర్థిక సహాయాన్ని సీఆర్డీఏ చెల్లించనుంది. అదేవిధంగా వివిధ శిక్షణల ద్వారా వారిలో నైపుణ్యాన్ని పెంచి ఉపాధి కల్పించనున్నారు. భూ సమీకరణలో భాగంగా ఎవరి భూమి ఎంతుంది.. అనే విషయమై ప్రతిపాదిత గ్రామాల్లో నోటిఫై చేస్తారు. అలాగే ఆయా గ్రామాల్లో వివరాలను ప్రదర్శిస్తారు. తర్వాతే భూ సమీకరణ ప్రక్రియ ప్రారంభమవుతుంది.
దేశంలోనే మూడో అతిపెద్ద ‘నగరం’ గుంటూరు, కృష్ణా జిల్లాల పరిధిలో విస్తరణ క్రీడ బిల్లుకు గవర్నర్‌ ఓకే.. తక్షణమే అమల్లోకి రాజధాని ప్రాంతం పరిధి 7068 చ.కి.మీ. 2 జిల్లాల్లో 80 మండలాలు క్రీడ పరిధిలోకి తొలి కమిషనర్‌గా నాగులపల్లి శ్రీకాంత్‌ చైర్మన్‌గా ముఖ్యమంత్రి చంద్రబాబు న్యూ ఇయర్‌కు విజయవాడలోనే సీఎం హైదరాబాద్, డిసెంబర్‌ 30 (ఆంధ్రజ్యోతి): నవ్యాంధ్ర రాజధాని నగరం పరిధి 122 కిలోమీటర్లు! ఈ మహా నగరిని నిర్మించే రాజధాని ప్రాంత అభివృద్ధి సంస్థ (క్రీడ) విస్తీర్ణం 7068 చదరపు కిలోమీటర్లు! ఇది.. దేశంలోనే మూడో అతి పెద్ద పట్టణాభివృద్ధి సంస్థ! ఊహించిన దానికన్నా ఎక్కువ విస్తీర్ణంలోనే నవ్యాంధ్ర రాజధానిని నిర్మించడానికి రాష్ట్ర ప్రభుత్వం తొలి అడుగు వేసింది. సీమాంధ్రకు రాజధాని లేకుండానే రాష్ర్టాన్ని విభజించారని ఆందోళన చెందుతోన్న ప్రజానీకానికి ఊరట కలిగించేలా భారీ అంచనాలతో క్రీడ చట్టాన్ని తెచ్చింది. ఈ మేరకు క్రీడ బిల్లుకు గవర్నర్‌ నరసింహన్‌ మంగళవారం ఆమోద ముద్ర వేశారు. ఆ వెంటనే న్యాయ శాఖ దీనిని చట్టంగా పేర్కొంటూ గెజిట్‌ నోటిఫికేషన్‌ జారీ చేసింది. అప్పటి నుంచి క్రీడ చట్టం అమల్లోకి వచ్చినట్లు అయింది. గుంటూరు, కృష్ణా జిల్లాల్లో దాదాపు సగం ప్రాంతాలను క్రీడ పరిధిలోకి తీసుకొచ్చారు. చట్టం అమల్లోకి రావడంతో.. ఇప్పటి వరకూ గ్రామాలు, పంచాయతీలుగా ఉన్న ఊళ్లు ఇక నుంచి అర్బన్‌ పరిధిలోకి రానున్నాయి. ఈ రెండు జిల్లాల్లో కలిపి 80 మండలాలు క్రీడ పరిధిలో ఉంటాయి. క్రీడ ఏర్పాటుతో విజయవాడ, గుంటూరు, తెనాలి, మంగళగిరి (వీజీటీఎం) పట్టణాభివృద్ధి సంస్థ రద్దయింది. దాంతో, కృష్ణా, గుంటూరు జిల్లాల్లో దాని పరిధిలోని ప్రాంతాలన్నీ క్రీడ పరిధిలోకి వచ్చాయి. ఇప్పటి వరకూ మంగళగిరికి ఇటు విజయవాడ, అటు గుంటూరు వేర్వేరుగా అభివృద్ధి చెందుతూ రెండు నగరాలుగా మారాయి. తుళ్లూరు కేంద్రంగా రాజధాని అభివృద్ధి చెందితే ఈ రెండు నగరాలకు దీటుగా అటు అమరావతి నుంచి ఇటు తెనాలి వరకూ మరో కొత్త నగరం రూపుదిద్దుకోనుంది. విజయవాడ, గుంటూరు, తెనాలి, తుళ్లూరు అంతా కలిపి భవిష్యత్‌లో ఓ మహా నగరంగా మారినా ఆశ్చర్యపోవాల్సిన అవసరం లేదని అధికారులు స్పష్టం చేస్తున్నారు. రాజధాని పరిధిలో మెట్రో రైలు, అఖిల భారత సంస్థలు, భారీ పరిశ్రమలు ఏర్పాటైతే మహా నగరం వాతావరణం వస్తుందని చెబుతున్నారు. క్రీడ బిల్లుకు గవర్నర్‌ ఆమోదంతో.. దాని ఆవశ్యకత, ప్రాధాన్యాలను వివరిస్తూ ఏపీ ప్రభుత్వం ఆరు ఉత్తర్వులను జారీ చేసింది. క్రీడ అమల్లోకి రావడంతో దాని పరిధిలో ప్రస్తుతం ఉన్న విజయవాడ, గుంటూరు, తెనాలి, మంగళగిరి పట్టణాభివృద్ధి సంస్థ (వీజీటీఎం-ఉడా) రద్దయింది. ఈ మేరకు ఉత్తర్వుల్లో పేర్కొన్నారు. చట్టంలోని సెక్షన్‌ (4)లోని సబ్‌ సెక్షన్‌ (1) ప్రకారం వీజీటీఎం-ఉడా రద్దు అధికారం క్రీడకు ఉంది. క్రీడ అవశ్యకత.. ప్రాధాన్యాలు! ఆంధ్రప్రదేశ్‌ పునర్విభజన అనంతరం రాజధాని కూడా లేని రాష్ర్టానికి నూతన రాజధాని నిర్మాణం అవసరమని భావించిన ఏపీ ప్రభుత్వం పట్టణాభివృద్ధి, ప్రభుత్వ సంస్థల నిపుణులతో పలు దఫాలుగా భిన్న కోణాల్లో సంప్రదింపులు జరిపింది. వారి సూచన సలహాలను పరిగణనలోకి తీసుకుని నూతన రాజధాని ఏర్పాటుకు విజయవాడ పరిసర ప్రాంతాలను ఎంపిక చేసుకుంది. ఈ మేరకు ముఖ్యమంత్రి గత అసెంబ్లీలో ప్రకటన చేశారు. దీనికి అసెంబ్లీ ఆమోదం కూడా లభించింది. అనంతరం ఇటీవల ముగిసిన అసెంబ్లీ శీతాకాల సమావేశాల్లో రాజధాని ప్రాంత అభివృద్ధి అథారిటీ (క్రీడ) బిల్లు కూడా ఆమోదం పొందింది. దానికి గవర్నర్‌ ఆమోద ముద్ర వేయడంతో తక్షణమే చట్టంగా రూపాంతరం చెంది అమల్లోకి వచ్చింది. రాష్ట్ర జనాభా, సమర్థ పాలన సౌలభ్యంతోపాటు రాష్ట్రంలోని నలుమూలలకూ అందుబాటులో ఉండేందుకు వీజీటీఎం పరిధిని రాజధానిగా ఎంపిక చేశారు. క్రీడకు చైర్మన్‌గా ముఖ్యమంత్రి రాజధాని ప్రాంత అభివృద్ధి అథారిటీ (క్రీడ)కి ముఖ్యమంత్రి చైర్మన్‌గా వ్యవహరిస్తారు. పురపాలక, పట్టణాభివృద్ధి శాఖ మంత్రి వైస్‌ చైర్మన్‌గా ఉంటారు. ఆర్థిక మంత్రి, ప్రభుత్వ ప్రధాన కార్యదర్శి, పురపాలక, పట్టణాభివృద్ధి శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి, ఆర్థిక శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి, రవాణా, రోడ్లు, భవనాల శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి, ఇంధన, మౌలిక సదుపాయాల కల్పన శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి, అటవీ, పర్యావరణ శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి, పంచాయతీరాజ్‌ ముఖ్య కార్యదర్శి సభ్యులుగా ఉంటారు. క్రీడ కమిషనర్‌ సభ్య కన్వీనర్‌గా వ్యవహరిస్తారు. క్రీడ చట్టంలోని సెక్షన్‌ -4లోని క్లాజ్‌ (ఐ), (కె)లోని సబ్‌ సెక్షన్‌ (2) ప్రకారం కొంతమంది నిపుణులతో కూడిన అథారిటీని కూడా నియమించుకునే అవకాశం ఉంది. అలాగే, క్రీడ చట్టంలో పేర్కొన్న మేరకు పురపాలక శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి అధ్యక్షతన ఆర్థిక శాఖ ముఖ్య కార్యదర్శి, క్రీడ కమిషనర్‌తో కార్యనిర్వాహక కమిటీని ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేసింది. వివిధ శాఖల అధిపతులు, నిపుణులు ఈ కమిటీకి ప్రత్యేక ఆహ్వానితులుగా ఉంటారు. రాజధాని అవసరాల కోసం భూ సమీకరణ రెండు జిల్లాల్లో విస్తరించే ‘క్రీడ’లో ఏర్పాటు చేసే రాజధాని నగర నిర్మాణానికి అవసరమైన భూమిని ల్యాండ్‌ పూలింగ్‌ (భూ సమీకరణ) ద్వారా సేకరించాలని ప్రభుత్వం నిర్ణయించింది. ఈ మేరకు ఉత్తర్వులు జారీ చేసింది. రైతుల నుంచి భూమిని సమీకరించి అభివృద్ధి పథకం పేరుతో దానిని అభివృద్ధి చేసి అందులో నుంచి కొంత రైతులకు ఇచ్చి మిగతా భూమిని ప్రభుత్వ అవసరాలకు వినియోగించుకునేలా క్రీడ చట్టంలోని చాప్టర్‌ తొమ్మిదిలో పేర్కొన్నారు. భూ సమీకరణకు రైతులు స్వచ్ఛందంగా ముందుకు వస్తే దానిని అభివృద్ధి చేసి రైతులకు కొంత ఇచ్చి మిగతా ప్రభుత్వ అవసరాలకు ఉపయోగిస్తారు. ‘క్రీడ’ కమిషనర్‌గా శ్రీకాంత్‌ క్రీడ ప్రత్యేక కమిషనర్‌గా కొనసాగుతోన్న ఐఏఎస్‌ అధికారి నాగులపల్లి శ్రీకాంత్‌ హోదాను కమిషనర్‌గా ఉన్నతీకరిస్తూ ప్రభుత్వం మంగళవారం ఉత్తర్వులు జారీ చేసింది. క్రీడ చట్టం అమల్లోకి వచ్చిన నేపథ్యంలో దానిని అమలు చేసేందుకు కమిషనర్‌ హోదా ఉండాల్సిన ఆవశ్యకతను గుర్తించిన ప్రభుత్వం ప్రత్యేక కమిషనర్‌ నుంచి కమిషనర్‌గా పదోన్నతి కల్పించింది. మూడో భారీ పట్టణాభివృద్ధి సంస్థ! దేశంలోనే మూడో అతి పెద్ద పట్టణాభివృద్ధి సంస్థ ‘కీడ్ర’ అని అధికార వర్గాలు చెబుతున్నాయి. దేశంలోనే అతి పెద్ద పట్టణాభివృద్ధి సంస్థ కర్ణాటకలో ఉంది. బెంగళూరు మెట్రోపాలిటన్‌ రీజియన్‌ డెవలప్‌మెంట్‌ అథారిటీ పరిధి 8005 చదరపు కిలోమీటర్లు. దాని తర్వాతి స్థానం హెచ్‌ఎండీఏది. హైదరాబాద్ మెట్రోపాలిటన్‌ డెవలప్‌మెంట్‌ అథారిటీ పరిధి 7100 చదరపు కిలోమీటర్లు. తాజాగా క్రీడ పరిధి 7068 చదరపు కిలోమీటర్లు. హైదరాబాద్, సికింద్రాబాద్‌ కలిసి జంట నగరాలుగా రూపుదిద్దుకుని ఆ తర్వాత సైబరాబాద్‌ ఏర్పాటుతో చుట్టుపక్కల ప్రాంతాలకు విస్తరించి ఇప్పుడు హైదరాబాద్ మహా నగరంగా మారిన సంగతి తెలిసిందే. అలాగే, గుంటూరు, విజయవాడ నగరాల మధ్య ఏర్పడే కొత్త నగరం ఈ రెండు నగరాలతో కలిసి మహా నగరంగా రూపుదిద్దుకుని హైదరాబాద్‌కు దీటుగా నిలిచే అవకాశం ఉందని అధికార వర్గాలు తెలిపాయి. వీజీటీఎం ఉడా చైర్మన్‌ ఔట్‌! విజయవాడ: రాజకీయ అవసరాల కోసమే వీజీటీఎం ఉడాను రద్దు చేశారని రద్దయిన ఉడా చైర్మన్‌ వణుకూరి శ్రీనివాసరెడ్డి విమర్శించారు. క్రీడ చట్టం అమల్లోకి రావడంతో ఇప్పటి వరకు వీజీటీఎం - ఉడా చైర్మన్‌గా ఉన్న ఆయన తన బాధ్యతల నుంచి తప్పుకున్నారు. క్రీడ బిల్లుపై గవర్నర్‌ సంతకం చేశారని తె లియగానే.. వీజీటీఎం - ఉడా కార్యాలయంలో వివిధ శాఖల ఉద్యోగులతో ఆయన సమావేశమయ్యారు. ఇంతకాలం తన నేతృత్వంలో అభివృద్ధి కార్యక్రమాలకు సహకరించినందుకు సిబ్బందికి కృతజ్ఞతలు తెలిపారు. క్రీడను రాజధాని పరిధిలో ఏర్పాటు చేసి ఉంటే చాలా సంతోషించి ఉండేవాడినని.. వీజీటీఎం - ఉడాను రద్దు చేయటం బాధాకరంగా ఉందని అన్నారు. సంక్రాంతికి పీఆర్సీ! స్పందిస్తూ.. జనవరి 3,4 తేదీల్లో మంత్రులు, అధికారులతో సమావేశం కానున్నట్లు చెప్పారని ఉద్యోగ నేతలు తెలిపారు. ఆ తరవాత వారం రోజుల్లో ఉద్యోగ సంఘాల నేతలతో చర్చలు ప్రారంభిస్తామని హమీ ఇచ్చారని వారు తెలిపారు. రెండు, మూడు సమావేశాల్లోనే ఒక నిర్ణయం తీసుకుందామని మంత్రి యనమల హమీ ఇచ్చినట్లు వారు తెలిపారు. ‘కాంట్రాక్ట్‌’ను కొనసాగించాలి కాంట్రాక్ట్‌ ఉద్యోగుల క్రమబద్దీకరణకు సంబంధించి ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేసిన కమిటీ తుది నివేదిక ఇచ్చే వరకు ప్రస్తుతం పని చేస్తున్న వారిని కొనసాగించాలని తాము చేసిన వినతికి మంత్రి యనమల అంగీకరించినట్లు అశోశ్‌బాబు చెప్పారు.
భాగ్యనగరిలో కాంట్రాక్టు వివాహాల దందా పెళ్లయిన కొన్నాళ్లకే విడాకులు ఆ మధ్యకాలంలోనే ‘సంసారం’ వాడి వదిలేయడమే అసలు సారం పేద కుటుంబాలపై దళారుల వల ప్రలోభాలు, దా‘రుణాల’తో దందా తాత్కాలిక వీసాలతో ‘పెళ్లి కొడుకులు’ నకిలీ ఖాజీలు, ఏజెంట్లతో ముఠా నెలకు 15కుపైగా కాంట్రాక్టు పెళ్లిళ్లు ఒక యువతి... 15 పెళ్లిళ్లు! పెళ్లి... ఒక మధురానుభూతి! ఒక్కసారి ముడిపడి... జీవితాంతం కొనసాగే బంధం! కానీ... పాతబస్తీకి చెందిన 23 ఏళ్ల యువతికి 15 పెళ్లిళ్లు జరిగాయి. అవన్నీ కాంట్రాక్టు వివాహాలే! మూడునెలలకోసారి... ఒక పెళ్లి, ఒక భర్త! ఆ యువతి అందమే ఆమెకు శాపం! దీంతో బ్రోకర్లు, ఆమె కుటుంబ సభ్యులు పదేపదే ఆమెకు ‘భర్త’లను తెచ్చిపెట్టారు. ఈ హింస భరించలేక ఇటీవలే ఆ యువతి ఆత్మహత్య చేసుకున్నట్లు ఓ స్వచ్ఛంద సంస్థ ప్రతినిధి తెలిపారు. స్టూడెంట్‌ వీసాలతో... హైదరాబాద్‌కు స్టూడెంట్‌ వీసాలపై వచ్చే వారిలో సూడానీలు అధికం. కాంట్రాక్టు వివాహాలు చేసుకునే వారిలోనూ వీరే అధికం. అమ్మాయిలతో జీవితం పంచుకోవాలన్న ఉద్దేశం వీళ్లకు ఉండదు. కేవలం కొన్ని రోజులు ‘ఎంజాయ్‌’ చెయ్యడానికే కాంట్రాక్టు పెళ్లిళ్లు చేసుకుని, ఆ తర్వాత వెళ్లిపోతున్నారని ఓ పోలీసు ఉన్నతాధికారి చెప్పారు. ‘‘కొంతమంది నాయబ్‌ ఖాజీలు జేబు నిండా డబ్బు కుక్కితే చాలు.. నకిలీ వయసు ధ్రువీకరణ పత్రాలను సృష్టించి, ఇలాంటి పెళ్లిళ్లు చేస్తున్నారు. షరియా చట్టాల ప్రకారం కాంట్రాక్ట్‌ పెళ్లిళ్లు చెల్లవు’’ అని ఒక అధికారి తెలిపారు. సుమారు 20 ఏళ్ల క్రితం వచ్చిన పవిత్ర బంధం సినిమా! ఒక యువతిని ‘డైరెక్ట్‌గా’ పెళ్లాడి, జీవితాంతం కాపురం చేయడం హీరోకు నాన్సెన్స్‌ అనిపిస్తుంది! అందుకే, హీరోయిన్‌ను ఒక్క ఏడాదికి ‘కాంట్రాక్టు పెళ్లి’ చేసుకుంటాడు. కుటుంబ అవసరాల కోసం హీరోయిన్‌ ఈ పెళ్లికి ఒప్పుకొంటుంది. అది సినిమా! అదే ‘సినిమా’ హైదరాబాద్ పాతబస్తీలో నిజంగా నడుస్తోంది! కాకపోతే... 45 నుంచి గరిష్ఠంగా 60 రోజుల్లోనే కాంట్రాక్టు ముగిసిపోతుంది! అసహాయులు, అప్పులపాలైన వాళ్ల కూతుర్లే ఇక్కడ సమిధలు! కొందరు బ్రోకర్లే ఈ సినిమాకు ‘డైరెక్టర్లు’! మరి... ఫైనాన్స్‌ చేసి, ‘లాభాలు’ అనుభవించేదెవరో తెలుసా? కొందరు అరబ్‌షేక్‌లు, మరికొందరు వడ్డీ వ్యాపారులు! ఇదీ... పాతబస్తీలోని పేద బతుకు కథా నేపథ్యంతో పదేపదే రూపొందుతున్న సినిమా! చూసే ధైర్యముంటే... పదండి పాతబస్తీకి! (హైదరాబాద్ సిటీ - ఆంధ్రజ్యోతి) ఓల్డ్‌ సిటీ హఫీజ్‌ బాబానగర్‌లో నివసించే వ్యక్తి (పేరు కావాలనే ప్రస్తావించడంలేదు) స్థానికంగా ఫుట్‌పాత్‌ వ్యాపారం చేస్తుంటాడు. ఇతనికి నలుగురు ఆడపిల్లలు, ఇద్దరు మగపిల్లలు. ముగ్గురు ఆడపిల్లలకు వివాహం చేశాడు. వయసు పైబడడం, వ్యాపారానికి పెట్టుబడి సరిగా లేకపోవడంతో అప్పులు చేశాడు. అధిక వడ్డీతో నడ్డి విరిగింది. ఈ సమయంలో అతని ముందుకు ఒక ఆఫర్‌ వచ్చింది. ‘‘నువ్వు బాకీ చెల్లించక్కరలేదు. అదనంగా మేమే ఇంకొంత సొమ్ము ఇస్తాం! నీ ఆఖరి కూతురిని మేం చూపించిన వ్యక్తితో కాంట్రాక్టు వివాహం చేస్తే చాలు’’ అని వడ్డీ వ్యాపారులు ఊరించారు. గత్యంతరం లేని పరిస్థితుల్లో అంతను అందుకు ఒప్పుకొన్నాడు. 17 ఏళ్ల తన కుమార్తెను ఒక షేక్‌కు కాంట్రాక్టు పెళ్లి చేశాడు. కాంట్రాక్టు ముగిసింది. ఆ ‘రుణం’ తీరిపోయింది! ఇది మరో ఉదాహరణ! పాతబస్తీకే చెందిన ఒక వ్యక్తికి (పేరు ఉద్దేశపూర్వకంగానే ప్రస్తావించడంలేదు) అద్దెకు తీసుకున్న గదిలో వ్యాపారం చేసేవాడు. రోడ్డు విస్తరణలో ఆ దుకాణం పోయింది. ఆ భవన యజమానికి ప్రభుత్వం నుంచి పరిహారం అందింది. కానీ, ఆ వ్యాపారికి మాత్రం ఉపాధి పోయింది. బండి మీద వ్యాపారం సాగలేదు. నలుగురు పిల్లలతో బతుకు బండీ ముందుకు కదల్లేదు. అరకొర సంపాదన సరిపోక అప్పులు చేశాడు. వడ్డీ వ్యాపారులు ఎలాంటి హామీ పత్రాలు లేకుండానే అప్పు ఇచ్చేవారు. మళ్లీ మళ్లీ ఇచ్చేవారు. అప్పుల్లో నిండా మునిగాకగానీ వడ్డీ వ్యాపారుల ఆంతర్యం ఏమిటో అర్థం కాలేదు. ‘నీ ఇద్దరు కూతుర్లను కాంట్రాక్ట్‌ పెళ్లి చేస్తావా? లేక అప్పులన్నీ కట్టేస్తావా?’ అంటూ ఒత్తిడి మొదలైంది. అతను... తన ఇద్దరు కుమార్తెలకు కాంట్రాక్టు పెళ్లిళ్లు చేశాడు. కాంట్రాక్టు ముగియగానే... ‘రుణం’ తీరిపోయింది!
ఒకటీ రెండూ కాదు! పాతబస్తీలో ప్రతినెలా 10 నుంచి 15 కాంట్రాక్టు పెళ్లిళ్లు జరుగుతున్నాయి. బాగా అప్పుల పాలైన వాళ్లు, నిరుపేదలు... అందులోనూ అందమైన అమ్మాయులున్న వారిపై దళారులు కన్నేస్తారు. వారి ఆదేశాల మేరకు తొలుత మహిళా ఏజెంట్లు రంగంలో దిగుతారు. ఆ పేద కుటుంబంలోని మహిళలతో సన్నిహితంగా మెలుగుతారు. వారి కష్టాలపై చలించిపోతున్నట్టు నటిస్తారు. అడిగినా, అడగకపోయినా ఆర్థిక సహాయం (అప్పుల రూపంలో) చేస్తుంటారు. ఆపై చేసిన అప్పులు తీర్చాలని ఒత్తిడి తెస్తారు. ఆ అప్పు తీర్చేందుకు వడ్డీ వ్యాపారుల వద్ద అధిక వడ్డీకి మరో అప్పు ఇప్పిస్తారు. అప్పటి నుంచి మొదలవుతుంది అసలు కుట్ర! మహిళా ఏజెంట్లు తమ మాటల గారడీతో బాధిత కుటుంబాలను మాయలో పడేస్తారు. ‘చేసిన అప్పులు తిరిగి చెల్లించాల్సిన అవసరం లేదు. మీకే కొంత సొమ్ము ఇప్పిస్తాం’ అంటూ మళ్లీ ‘ఆపన్న హస్తం’ అందిస్తారు.
ఆపై అసలు ముసుగు తీస్తారు. ఆ కుటుంబంలోని యువతికి తాము చూపించిన వారితో ‘కాంట్రాక్టు పెళ్లి’కి ఒప్పిస్తారు. అమ్మాయి అందాన్ని బట్టి సొమ్ము ఇస్తారు. సొమ్మునుబట్టి కాంట్రాక్టు కాలం కుదుర్చుకుంటారు. రూ.3 నుంచి 5 లక్షల వరకు డబ్బు... నెల నుంచి రెండు నెలలపాటు ‘సంసారం’! ఇదీ అక్కడ జరుగుతున్న దారుణం! ఇంకొందరి పేద కుటుంబాల విషయంలో నేరుగానే ‘డీల్‌’ మాట్లాడుకుంటారు. ‘ఇంత డబ్బు, ఇన్ని రోజులు’ అంటూ కాంట్రాక్టు పెళ్లి చేసేస్తారు.
కాంట్రాక్టు ‘పక్కా’...
పెళ్లి అంటే నూరేళ్ల పంట కదా! మరి... కొన్నాళ్లకే పెటాకులు ఎలా అవుతుంది?... ఇలాంటి అనేక ప్రశ్నలు తలెత్తవచ్చు. దళారులు, ముఠా సభ్యులు ఈ విషయంలో అన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకుంటారు. ఈ పెళ్లి ఎన్ని రోజుల్లో ముగుస్తుందో ‘అగ్రిమెంట్‌’ రాసుకుంటారు. ఆ పత్రాలపై కుటుంబ సభ్యులతో, ‘వధువు’తో సంతకాలు చేయించుకుంటారు. విడాకులు జరిగిపోయినట్లుగా ‘చట్టబద్ధమైన’ పత్రాలు రూపొందించి, వాటిపై అవసరమైన వారి సంతకాలు తీసుకుంటారు. అంటే... పెళ్లితోపాటే, విడాకులూ ముగుస్తాయి. ఆ మధ్యలో ఉన్న కాలంలో... అమాయకమైన యువతితో దుర్మార్గుల ‘కాపురం’! ‘‘ఇక్కడి అమ్మాయిలు అందంగా ఉంటారని, తక్కువ డబ్బు చెల్లించి... నెలా రెండునెలలపాటు ఎంజాయ్‌ చేయవచ్చుననే సమాచారంతో విదేశీయులు తరలివస్తున్నారు. టూరిస్టు వీసాలపై వచ్చి నెలరోజులపాటు సరదాలు తీర్చుకొని వెళ్లిపోయేవాళ్లు కొందరు. ఇక్కడే నగరంలోనే ఉంటూ కూడా ఇలాంటి వేషాలు వేస్తున్న వాళ్లు ఇంకొందరు’’ అని పోలీసు ఉన్నతాధికారులు, సామాజికవేత్తలు చెబుతున్నారు.
‘‘పాతబస్తీలో దాదాపు 40 శాతం కుటుంబాలు పేదరికంలో మగ్గిపోతున్నాయి. ఇక్కడివాళ్లు సులభంగా తమ వలలో తొరుకుతారని అరబ్‌ షేక్‌లతోపాటు ఇతర దేశాల వాళ్లు కాంట్రాక్టు పెళ్లిళ్ల కోసం వస్తున్నారు. ఇటీవలి కాలంలో కొందరు స్థానికులు కూడా నెలరోజుల పెళ్లిళ్ల కోసం ఎగబడుతుండటమే ఆందోళనకరం’’ అని పేర్కొంటున్నారు. ‘‘హైదరాబాద్‌లో ప్రతినెలా 15 వరకు కాంట్రాక్టు వివాహాలు జరుగుతున్నాయి. ఈ సంఖ్య ఇంకా పెరుగుతోంది’’ అని హైదరాబాద్ మహిళా శిశు సంక్షేమ సొసైటీకి చెందిన షిరాజ్‌ అమీనా ఖాన్‌ తెలిపారు. అధికారులు, పోలీసులు, సామాజికవేత్తలు అంతా కలిసి వస్తేగానీ... ఈ దారుణాలకు తెరపడే అవకాశం లేదు! ఇలాంటి దారుణాలకు పాల్పడిన వారిపై ‘అమ్మాయిల అక్రమ రవాణా’ కేసు నమోదు చేయాలనే డిమాండ్లూ వినిపిస్తున్నాయి.
పాపపు సొమ్ము తలా పిడికెడు సూడాన్‌కు చెందిన ఒసామా కరార్‌ ఎల్తహీర్‌ (44)కు పెళ్లయి, ఇద్దరు పిల్లలు కూడా ఉన్నారు. ‘కాంట్రాక్టు పెళ్లి’ కోసం పాతబస్తీకి వచ్చాడు. 17 ఏళ్ల యువతి మేనత్తకు రూ.1.20 లక్షలు ఇచ్చాడు. ఆమె... యువతి తల్లిదండ్రులకు 70వేలు ఇచ్చింది. పెళ్లి చేసే పెద్దకు రూ.5వేలు, ఉర్దూ అనువాదకుడికి రూ.5 వేలు ఇచ్చింది. మిగిలిన 30 వేలు తానే తీసుకుంది. పెళ్లికొడుకు ఒసామా సెలవులు ముగిసిన వెంటనే విడాకులు తీసుకునేలా ఓ ఒప్పంద పత్రం కూడా సిద్ధమైపోయింది. అంతేకాదు, అమ్మాయి వయసు 17 సంవత్సరాలుకాగా, 24 ఏళ్లు అంటూ నకిలీ ధ్రువపత్రం సృష్టించారు. ఇదంతా ఆ యువతికి తెలియకుండానే జరిగింది. ‘పెళ్లి’ తర్వాత ఓ లాడ్జికి తరలించారు. శోభనం పేరిట సూడాన్‌ షేక్‌ మొదలుపెట్టిన దాష్టీకాన్ని గ్రహించి ఆ యువతి అక్కడి నుంచి పారిపోయింది.
హైదరాబాద్: రాష్ట్రంలో భూముల క్రమబద్ధీకరణకు తెలంగాణ ప్రభుత్వం మంగళవారం విధివిధానాలను ఖరారు చేసింది. 125 గజాలలోపు నివాసం ఉంటున్న పేదలకు ఉచితం క్రమబద్ధీకరించాలని ప్రభుత్వం నిర్ణయించింది. అలాగే 125 - 250 గజాలలోపు భూముల రిజిస్ట్రేషన్ కు 50 శాతం రాయితీ... 250 - 500 గజాలలోపు భూముల రిజిస్ట్రేషన్ కు 75 శాతం రాయతీ... 500 నుంచి ఆపై బడిన నివాస స్థలాలకు 100 శాతం రిజిస్ట్రేషన్ ధర చెల్లించి భూమిని క్రమబద్ధీకరణ చేయించుకోవాలని ప్రభుత్వం తెలిపింది. అయితే ఈ రోజు సాయంత్రం భూముల క్రమబద్దీకరణపై ఉత్తర్వులు జారీ చేసి అవకాశం ఉందని సమాచారం.
* ‘భూసేకరణ’ ఆర్డినెన్స్‌కు కేంద్ర కేబినెట్ ఆమోదం * పారిశ్రామిక కారిడార్లు, గ్రామీణ మౌలిక వసతులు, * రక్షణ ప్రాజెక్టుల భూసేకరణకు రైతుల ఆమోదం అక్కర్లేదు * మరింత మెరుగైన పరిహార, పునరావాస ప్రయోజనాలు * ప్రాజెక్టుల్లో అడ్డంకుల తొలగింపునకే ఈ మార్పులు * కేంద్ర ప్రభుత్వం వెల్లడి
సమాజ అభివృద్ధి అవసరాలను దృష్టిలో పెట్టుకుని భూసేకరణ చట్టంలో కొన్ని సవరణలు చేశాం. కొత్తగా 10ఏ సెక్షన్‌ను పొందుపర్చాం. జాతీయ భద్రత, రక్షణ, విద్యుదీకరణ సహా గ్రామీణ మౌలిక వసతులు, పారిశ్రామిక కారిడార్లు, ప్రభుత్వ, ప్రైవేటు భాగస్వామ్య ప్రాజెక్టుల వంటి సామాజిక మౌలిక వసతుల కల్పనకు ఉద్దేశించిన ప్రాజెక్టుల విషయంలో.. భూయజమానుల తప్పనిసరి ఆమోదం, సామాజిక ప్రభావ అంచనా (ఎస్‌ఐఏ) నిబంధనలు వర్తించకుండా సవరణలు చేశాం. - కేంద్ర ఆర్థిక మంత్రి అరుణ్ జైట్లీ
న్యూఢిల్లీ: పంటభూములపై రైతులకున్న యాజమాన్యపు హక్కులను కాలరాచే కీలక సవరణలకు కేంద్రప్రభుత్వం తెరతీసింది. అభివృద్ధి పేరుతో రైతుల అనుమతి లేకుండానే వారి భూమిని స్వాధీనం చేసుకునేందుకు ఆర్డినెన్స్‌ను సిద్ధం చేసింది. ప్రభుత్వ, ప్రభుత్వ- ప్రైవేటు భాగస్వామ్యం(పీపీపీ) ఉన్న ప్రాజెక్టుల కోసం భూసేకరణ జరిపే సమయంలో.. ప్రభావిత రైతుల్లో కనీసం 70 శాతం మంది, ప్రైవేటు ప్రాజెక్టుల విషయంలో కనీసం 80 శాతం మంది అంగీకారం తప్పనిసరిగా అవసరమన్న నిబంధనను తొలగిస్తూ భూసేకరణ చట్టంలో సవరణలు చేసింది. ఆయా ప్రాజెక్టులకు సామాజిక ప్రభావ అంచనా(ఎస్‌ఐఏ) నిబంధనను కూడా తొలగించింది. తాజా సవరణల ప్రకారం ఒకటి కన్నా ఎక్కువ పంటలు పండే సారవంతమైన భూములను కూడా రైతుల అంగీకారం లేకుండా స్వాధీనం చేసుకోవచ్చు.
భూ సేకరణ చట్టంలో తాజా సవరణలతో కూడిన ఆర్డినెన్సుకు సోమవారం కేంద్ర కేబినెట్ ఆమోదం తెలిపింది. ఈ సవరణలు రైతులకు లబ్ధి చేకూర్చేవేనని, వారికి మరింత మెరుగైన పరిహార, పునరావాస ప్రతిపాదనలు అందులో పొందుపర్చామని పేర్కొంటూ కేబినెట్ భేటీ అనంతరం ప్రభుత్వం ఒక ప్రకటన విడుదల చేయడం గమనార్హం. 2013లో యూపీఏ ప్రభుత్వం తెచ్చిన చట్టంలో రైతుల అనుమతి లేకుండా భూసేకరణ సాధ్యం కాదన్న నిబంధన పొందుపర్చడం వల్ల ప్రాజెక్టుల నిర్మాణంలో అడ్డం కులు ఏర్పడుతున్నాయని, ఆ నిబంధనను తొలగించాలని కార్పొరేట్ సంస్థలు ఒత్తిడి చేయడం వల్లనే ఈ సవరణలు చేశారని ఆరోపణలు వెల్లువెత్తాయి.
ఆ ప్రాజెక్టులకు అనుమతి తప్పనిసరి కాదు పారిశ్రామిక కారిడార్లు, ప్రభుత్వ, ప్రైవేటు భాగస్వామ్య ప్రాజెక్టులు, గ్రామీణ మౌలిక వసతులు, పేదలకు ఉద్దేశించిన గృహనిర్మాణ ప్రాజెక్టులు, రక్షణ అవసరాలకు ఉద్దేశించిన ప్రాజెక్టులు.. వీటి కొరకు భూమిని సేకరించేందుకు సంబంధిత భూ యజమానుల అనుమతి తప్పనిసరి కాదని భూ సేకరణ చట్టంలో సవరణలు చేస్తూ ఆర్డినెన్స్‌ను రూపొందించారు. అలాగే, భూములు కోల్పోతున్న రైతులకు అధిక పరిహారం, పునరావాస ప్రయోజనాలు అందించేందుకు 13 కేంద్ర చట్టాలను ఈ చట్ట పరిధిలోనికి తీసుకువచ్చారు.
వాటిలో జాతీయ భద్రత, రక్షణ సంబంధ చట్టాలున్నాయి. ఆ మేరకు చట్టంలోని పునరావాస, పునఃస్థిరీకరణ, పరిహార(రిహాబిలిటేషన్, రీసెటిల్‌మెంట్ అండ్ కాంపెన్సేషన్) నిబంధనల్లో మార్పులు చేశారు. సమాజ అభివృద్ధి అవసరాలను దృష్టిలో పెట్టుకుని భూ సేకరణ చట్టంలో కొన్ని సవరణలు చేశామని, కొత్తగా 10ఏ సెక్షన్‌ను పొందుపర్చామని కేబినెట్ భేటీ అనంతరం కేంద్ర ఆర్థిక మంత్రి అరుణ్ జైట్లీ వెల్లడించారు.
జాతీయ భద్రత, రక్షణ, విద్యుదీకరణ సహా గ్రామీణ మౌలిక వసతులు, పారిశ్రామిక కారిడార్లు, ప్రభుత్వ, ప్రైవేటు భాగస్వామ్య ప్రాజెక్టుల వంటి సామాజిక మౌలిక వసతుల కల్పనకుద్దేశించిన ప్రాజెక్టుల విషయంలో.. భూయజమానుల తప్పనిసరి ఆమోదం, సామాజిక ప్రభావ అంచనా(ఎస్‌ఐఏ) నిబంధనలు వర్తించకుండా సవరణలు చేశామన్నారు. భూ సేకరణలో ఇబ్బందులను తొలగించేలా, ప్రతికూల ప్రభావం పడే కుటుంబాలకు మరింత మెరుగైన పరిహారం అందేలా నిబంధనలను సవరించామని ప్రభుత్వం ఒక ప్రకటనలో తెలిపింది.
తాజా మార్పుల వల్ల ప్రాజెక్టుల నిర్మాణం, రైతుల పరిహార ప్రక్రియ వేగవంతమవుతుందని పేర్కొంది. పీపీపీ ప్రాజెక్టుల కోసం భూమి సేకరిస్తున్నప్పుడు.. సంబంధిత భూ యజమానుల్లో కనీసం 70% మంది, పైవేటు కంపెనీల ప్రాజెక్టుల కోసం కనీసం 80% మంది అంగీకారం తప్పనిసరి అని 2013లో పార్లమెంటు ఆమోదించిన చట్టంలో ఉంది.
చట్టంలో చేర్చిన మరికొన్ని సవరణలు.. పారిశ్రామిక కారిడార్ల కోసం భూమిని సేకరిస్తున్న సందర్భాల్లో.. భూమిని కోల్పోతున్న కుటుంబాల్లో ఒకరికి తప్పకుండా ఉద్యోగం ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. కేంద్ర ప్రభుత్వ ప్రాజెక్టుల కొరకు భూమిని సేకరిస్తున్న సందర్భాల్లో తరచుగా ఉపయోగిస్తున్న 13 చట్టాలు ప్రస్తుతమున్న భూసేకరణ చట్ట పరిధిలో లేవు. బాధితులకు మెరుగైన పరిహారం అందించేందుకు వాటిని ఈ సవరణల ద్వారా మళ్లీ ఆ చట్ట పరిధిలోకి తీసుకువచ్చారు.
కార్పొరేట్ సంస్థల కోసమే..! భూ సేకరణ చట్టాన్ని సవరిస్తూ ఆర్డినెన్సు జారీ చేసేందుకు కేబినెట్ ఆమోదం తెలపడంపై సామాజిక కార్యకర్త మేథాపట్కర్ ఆగ్రహం వ్యక్తం చేశారు. కార్పొరేట్ సంస్థల లబ్ధికే ప్రభుత్వం ఈ నిర్ణయం తీసుకుందని ఆరోపించారు.
మతం మారిన వారికి తొగాడియా పిలుపు హైదరాబాద్, డిసెంబర్‌ 29 (ఆంధ్రజ్యోతి): ‘‘సంస్కృతి, సంప్రదాయాలను వదిలేసి ఇస్లాం, క్రైస్తవ మతాల్లోకి మారిన హిందూ సోదరులారా.. తిరిగి మన మతంలోకి వచ్చేయండి.. మిమ్మల్ని ఆలిగంనం చేసుకొని, ఆదరించడానికి హిందూ సమాజం సిద్ధంగా ఉంది’’ అని విశ్వహిందూ పరిషత్‌ (వీహెచ్‌పీ) అంతర్జాతీయ కార్యాధ్యక్షుడు ప్రవీణ్‌ భాయ్‌ తొగాడియా పిలుపునిచ్చారు. వీహెచ్‌పీ సెంట్రల్‌ బోర్డ్‌ ఆఫ్‌ ట్రస్టీస్‌, మేనేజ్‌మెంట్‌ కమిటీ సంయుక్త సమావేశం సోమవారం నగరంలోని రాయదర్గాలో గల నారాయణమ్మ మహిళా ఇంజనీరింగ్‌ కాలేజీలో నిర్వహించారు. సమావేశం అనంతరం వీహెచ్‌పీ అంతర్జాతీయ అధ్యక్షుడు రాఘవరెడ్డి, రాష్ట్ర ఇన్‌చార్జి రామరాజుతో కలిసి తొగాడియా విలేకరులతో మాట్లాడారు. దేశాన్ని విచ్ఛిన్నం చేయడంలో.. ఇస్లాంలోకి మారిన హిందువులను పావులుగా ఉపయోగించారని ఆరోపించారు. ‘‘హిందూ’ అంటే జీవన విధానమం’’టూ సుప్రీం కోర్టే స్పష్టం చేసిందని, ఈ నేపథ్యంలో సొంత మతానికి తిరిగి రావడం ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ మత మార్పిడి కాదని వివరించారు. పునఃమార్పిళ్ల(ఘర్‌ వాపసీ)తో అభివృద్ధికి ఆటంకాలు ఏర్పడుతున్నాయన్న కొందరి వాదనను ఆయన కొట్టిపారేశారు. వాస్తవానికి మత మార్పిళ్లే రాజ్యాంగ విరుద్ధమన్నారు. ఇటీవలే ఆరోగ్య కార్యక్రమాన్ని ప్రారంభించామని, ఎవరికైనా అనారోగ్య సమస్యలుంటే 180602333666 టోల్‌ ఫ్రీ నెంబర్‌కు ఫోన్‌ చేస్తే ఉచిత వైద్య సలహాలు, సూచనలు అందుతాయని చెప్పారు. క్రైస్తవుల్ని, ముస్లింలను కోడళ్లుగా చేసుకుందాం జూ మన అమ్మాయిల్ని కాపాడుకుందాం.. బజరంగ్‌దళ్‌ కొత్త కార్యక్రమం ఆగ్రా, డిసెంబర్‌ 29: ‘ఘర్‌వాపసీ’ పేరుతో హిందూ సంస్థలు చేపట్టిన కార్యక్రమం వివాదాస్పదమైన నేపథ్యంలో.. బజరంగ్‌ దళ్‌ సంస్థ మరో కొత్త నినాదాన్ని అందుకుంది. అదే.. ‘బహు లావో.. బేటీ బచావో‘ (కోడళ్లను తెచ్చుకో.. కూతుళ్లను కాపాడుకో). పెళ్లీడు కుర్రాళ్లున్న ఇళ్లకు వెళ్లి, క్రైస్తవ, ముస్లిం మహిళలను ఆ అబ్బాయిలకు ఇచ్చి పెళ్లి చేయాల్సిందిగా అబ్బాయిల తల్లులకు, వారి కుటుంబాలకు నచ్చజెప్పే కార్యక్రమం. లవ్ జిహాద్‌ విషయంలో తెలివిగా మసలుకోవాలని హిందూ అమ్మాయిలకు చెబుతారట. ఆగ్రాలో ప్రారంభించే ఈ ప్రచారాన్ని ఫిబ్రవరి 2 నుంచి యూపీ వ్యాప్తంగా విస్తరించేందుకు బజరంగ్‌ దళ్‌ ప్రణాళికలు రచిస్తోంది.
మతాల అస్తిత్వాన్ని కాపాడాల్సిన బాధ్యత సీఎంలపై ఉంది శ్రీ పీఠాధిపతి పరిపూర్ణానంద స్వామి
కామారెడ్డి, డిసెంబర్‌ 29: మతాల అస్తిత్వాన్ని, గౌరవాన్ని కాపాడాల్సిన బాధ్యత తెలంగాణ, ఆంధ్రప్రదేశ్‌ సీఎంలపై ఉందని శ్రీ పీఠాధిపతి పరిపూర్ణానంద స్వామి అన్నారు. సోమవారం నిజామాబాద్‌ జిల్లా కామారెడ్డిలో ఆయన విలేకరులతో మాట్లాడుతూ స్వలాభం, రాజకీయాల కోసం మతాలను కలుషితం చేయకూడదన్నారు. మతాలకు అతీతంగా ప్రభుత్వాలు వ్యవహరించాల్సిన అవసరం ఉందన్నారు. ఆంధ్ర, తెలంగాణ రాషా్ట్రల ముఖ్యమంత్రులు హిందు వుల మనోభావాలను దెబ్బతీసే విధంగా వ్యవహరిస్తున్నారన్నారు. దీనిని హిందూ సమాజం ఒప్పుకోదన్నారు. క్రైస్తవులు, మైనార్టీల కోసం ప్రత్యేక పథకాలు, రిజర్వేషన్లు కల్పించడం తగదన్నారు.
The Stone is a forum for contemporary philosophers and other thinkers on issues both timely and timeless.
Like many of us, I am often troubled. I am distressed by my failure to be more than I am: a better philosopher, a better family member, a better person. And I know that if I could take a little more distance on the daily goings-on in my world that trouble me, I would probably be better in many if not all of these ways. This knowledge leads me to think of those philosophies that counsel rising above the things that disturb me so that I may arrive at a tranquil state of mind. Philosophies like Buddhism, Stoicism, Taoism, and possibly Epicureanism (the ancient philosophy, not its modern association with pleasures of the flesh) offer different ways of achieving such a tranquil state, and so they are tempting. I believe, however, that for most of us they are a false if beguiling path.
We must stand prepared to feel the loss of what we care about, because that is part of what it means to care.
Buddhism, at least in its official doctrine, argues that if we abandon our desires by coming to understand the true nature of the cosmos and follow the Noble Eightfold Path, the end of suffering will follow. Stoicism similarly (but distinctly) counsels that we rid ourselves of emotion, and similarly (but again distinctly) offers a path of recognition of our place in the universe to help us get there. I do not wish to claim that either or both of these or related doctrines are mistaken. Instead, I want to say that most of us, when we really reflect upon our lives, would not want what is officially on offer, but instead something else.
In their official guise, these doctrines are examples of what I am going to label “invulnerabilism.” They say that we can, and we should, make ourselves immune to the world’s vicissitudes. What is central to invulnerabilist views is the belief that we can extricate ourselves from the world’s contingencies so that they do not affect us. We are capable of making ourselves immune to the fortunes of our bodies, our thoughts, and our environment, and we will live better or happier or more pure lives if we do so. Whether the task involves the abolition of desire, the elimination of emotion or the recognition of the ultimate oneness of all things, the guiding idea is that we can and ought to make ourselves invulnerable to the world’s vagaries.
For invulnerabilist views, what matters is only the present. After all, as they argue, the present is all there is, and therefore the only thing we can have an effect upon. Moreover, we can only be assured of having an effect upon ourselves in the present. Our effects upon the world are always uncertain. The task of invulnerabilism, then, is for us to inhabit the present fully and without reserve, letting go of the grip of our past and our desires for the future. Only if we do this can we render ourselves immune to the predations of our psychological tendencies, tendencies tied up with hope, regret, expectation and mourning.
Invulnerabilism recommends that we secrete a distance between ourselves and the world so that ultimately it cannot touch us. The extremity of such a view can be illustrated by reference to the Stoic’s ratification of the ancient philosopher Anaxagoras’ reported remark upon hearing of his son’s death: “I always knew that my child was a mortal.” It is possible perhaps that some few among us can reach this degree of distance from the world. But the question is, do we want it? I suspect I am not alone in thinking that the death of one of my children should shatter me, even if it should not ultimately destroy me.
Most of us want to feel caught up in the world. We want to feel gripped by what we do and those we care about, involved with them, taken up by them. The price of this involvement is our vulnerability. We must stand prepared to feel the loss of what we care about, because that is part of what it means to care. Caring requires desiring for the sake of others, which in an uncertain world entails that that desiring can be frustrated.
There are those who will argue that doctrines like Buddhism do not actually embrace the invulnerabilism I have saddled them with here. There are many Buddhists who feel the world deeply, and in particular are deeply compassionate about others. This is certainly true. I have in my life known two people I would call wise. One described himself as a Buddhist and the other as a Taoist. And both of them made themselves vulnerable to the world, and especially to those around them. So what then am I arguing here?
I am arguing that even many people who describe themselves or their goals in invulnerablist terms do not actually live or seek to live that way. The official doctrines, the ones that offer ultimate peace with oneself, a place of stillness that cannot be shaken, are in most cases a misrepresentation of what people are like or even what they want. Instead, something else is happening, something that involves some of the insights of invulnerabilist doctrines but does not embrace them in what I’m calling their official form.
As far as I can tell, the way to think about these things has less to do with the invulnerability promoted by the official doctrines, and more to do with, one might say, using these doctrines to take the edge off of vulnerability, to allow one to experience life without becoming overwhelmed or depressed or resentful or bitter, except perhaps at the extremity of loss. There is some combination of embedding oneself in the world in a vulnerable way and not being completely undone by that vulnerability that is pointed at, if not directly endorsed, by the official doctrines.
It seems to me that Taoism, Buddhism, Stoicism, etc. work not by making one invulnerable but rather by allowing one to step back from the immediacy of the situation so that the experience of pain or suffering is seen for what it is, precisely as part of a contingent process, a process that could have yielded a very different present but just happened to yield this one. This, of course, is not the official doctrine either, especially for Stoicism, for which the unfolding of the cosmos is a rational one. (Buddhists will periodically refer to the contingency of the cosmos’ unfolding; however, the concept of nirvana bends that contingency toward something more nearly rational, or at least just.) But it does seem to me to capture their common insight that there is so much about the world that we cannot control; seeking to master it is an illusion. We must learn instead to live with the process in all its contingency, even where we hope to change it for the better. And we must understand that for most of us suffering is inevitable. We can recognize all this and take solace from it without having to take the step of removing ourselves from the desires that lead to suffering.
For instance, I am a New Yorker born and bred, and have lived largely as a foreigner for the past two decades in suburban South Carolina. (New Yorkers, I suspect, rarely thrive for long periods outside the city, or at least some major city.) Sometimes I tell myself that my life is certainly far better here than most other lives on the planet. And this is certainly true. But it rarely seems to me to be helpful in those periods where I feel an exile. Instead, it leads more to an attitude of “it’s bad for almost everyone, except the lucky few.” That hardly counts as wisdom, and does little to comfort me. But suppose I think of it differently. Life is contingent. The very same trajectory that led me to South Carolina also gave me my family, my opportunity to study philosophy, many of the friends I have and much else.
Now it might be that a slightly different process would have led to a better life (in whatever sense of better one wants to use, which itself is a vexed issue). It also might have led to a much worse one. The fact is, here I am, with this life trajectory and these goods and ills and there you have it. Because that is how things work. This doesn’t make me immune to feeling myself a foreigner, and it doesn’t imply that I should not try to improve my life or the lives of those around me, but it does give me solace that exile is not all there is to the contingency of this life, my particular life.
Now apply that attitude toward a more difficult situation, that of losing a job or the end of a love relationship. It seems to me apt that these things should hurt more than the gnawing sense that one isn’t at home in one’s environment. In any event, I wouldn’t conclude that someone who felt these losses keenly was lacking in proper insight. But perhaps knowing that the world is contingent, that everything comes and goes, and that we have only so much control over our lives will help us come to terms with these losses, and while not draining them of suffering, remove some of the searing character often associated with them.
Of course this will not work for every situation. I don’t know how one copes with the death of a child, although people do. Nor do I think that this should be much solace to those who live under dire oppression or in grinding poverty. The cure for these latter two ills is a more just political order. But for those of us who find ourselves neither entirely blessed nor entirely bereft, there is something to be said for taking this perspective on the troubles that plague us. What I have argued here is that such a taking of perspective is not a matter of making ourselves invulnerable to the world. There may be those who seek invulnerability, and even those who achieve it. But for the rest of us who want something other than immunity, the lessons of invulnerabilist approaches should be something other than their official doctrines. Or, to put it another way, in taking on those lessons, such as a focus on the present moment or a recognition of the contingency of things, they should be seen as exercises rather than as goals.
These exercises help us live with rather than overcome what we cannot control, come to some sort of terms with what inevitably helps define us. But for those who choose to remain vulnerable, life is not and cannot be undergone as anything other than a fraught trajectory, one hedged about by an inescapable contingency, and one that is likely to leave scars alongside its joys. And for most of us, most of the time, we would not want it to be any other way.
Since the Universal Declaration of Human Rights was adopted by the U.N. in 1948, numerous formal treaties have been negotiated between nations that recognize hundreds of human rights – including political rights and civil rights, the rights to work and have access to health care and education. But some critics say that these treaties are too idealistic, and not easily enforced.
Do international human rights treaties work to protect vulnerable populations, or should they be abandoned in favor of other measures?
DEBATERS
KENNETH ROTH
Kenneth Roth, a former federal prosecutor, is the executive director of Human Rights Watch.
While the vast majority of countries have ratified nearly all the major human rights treaties, rights violations remain common. Political repression exists around the world, and not just in China and Russia. In many developing countries, the criminal justice system works poorly, and the police frequently resort to extrajudicial methods like using torture to extract confessions. Age-old blights like child labor, the subjugation of women,religious persecution and even slavery are amazingly common. Even in the United States, torture has been used against suspected terrorists, police brutality flourishes and convicted criminals often receive extraordinarily harsh punishments.
More focused and pragmatic interventions, including relying heavily on foreign aid for economic development, rather than coercion or shaming, is the better way to go.
Many people argue that the solution to these problems is to strengthen human rights law. They argue that we need more treaties, with stricter obligations and better-funded, more powerful international institutions. But my view is the opposite. Human rights law is too ambitious — even utopian — and too ambiguous: it overwhelms states with obligations they can’t possibly keep and provides no method for evaluating whether governments act reasonably or not. The law doesn’t do much; we should face that fact and move on. This doesn’t mean that we shouldn’t care when governments abuse their citizens. But more focused and pragmatic interventions, including relying heavily on foreign aid for economic development, rather than coercion or shaming, is the better way to go.
Abandoning Human Rights Laws Would Be Wrong
KENNETH ROTH 7:36 PM
Abandoning human rights law because human rights violations persist would be like repealing the criminal code because people continue to commit crimes. The result might satisfy the hypocrisy police but would hardly improve public safety.
That governments violate human rights is hardly surprising. People in power are often tempted to discriminate against a disfavored minority, order torture in the name of fighting terrorism or silence a pesky critic if they can get away with it.
Human rights treaties help to explain why these abuses are wrong. They may not always provide definitive answers — any text requires interpretation — but they codify a widely endorsed set of principles from which the conversation can begin.
That governments violate human rights is hardly surprising; human rights treaties help to explain why these abuses are wrong.
Would we really be better off, as Eric implies, if each discussion of governmental behavior started from scratch — if, rather than debating what constituted a violation of, say, the right to a fair trial, we had to begin by discussing whether people should be given fair trials?
Eric is taking on a straw man by claiming that the human rights movement’s answer to violations is “more treaties.” Yes, over the years new treaties have been adopted to flesh out rights for certain categories of people — be they women or people with disabilities — or to fill in ambiguities in the law, such as explaining that the prohibition of indiscriminate warfare bars antipersonnel landmines and cluster munitions. But the human rights movement spends the vast majority of its energy trying to enforce existing rights rather than seeking to create new ones.
Eric sees treaties as “utopian” statements of overly ambitious goals that cannot possibly be met, but that’s not what government officials say. They don’t plead, “I signed up for the impossible so don’t hold me to it,” but rather, “I didn’t shoot those protesters,” or “I’m not imprisoning her for criticizing me.” They typically accept that the right involved is legitimate and contend that they comply. When they don’t, human rights investigations contrast their claim with the hard facts on the ground.
Arguing that we should rely instead on foreign aid for economic development must be music to autocrats' ears. Sympathizers of the Chinese government have argued for decades that economic development will inevitably bring respect for rights. Instead, we have unaccountable government and pervasive corruption.
There is no single way to build rights-respecting societies. But if I were condemned to live under an abusive government, I’d prefer one that paid lip service to rights treaties it had signed — and thus could be shamed for falling short — to one that was bound only by its ambitions.
Human Rights Treaties Are Expensive to Follow
ERIC POSNER 7:36 PM
I confess I do sympathize with the Chinese government though I do not think China needs development aid. As a result of the economic reforms pursued by the Chinese government since 1981, more than 600 million people have been raised from terrible poverty to a decent middle-income existence. This was one of the greatest humanitarian achievements of all time. The Chinese government also denied political rights to its citizens, and did not hide the reason. It feared political unrest — of the sort that killed and impoverished hundreds of millions of Chinese in civil war and social turmoil through most of the 20th century, and made China vulnerable to exploitation and military invasion from foreign countries.
This is not to say that the China model is right for us or for any other country. But it is too easy for people in the West to argue that China should have reformed the economy and introduced democracy, religious freedom, free speech, fair trials and all the rest. Just how much do we understand political and social conditions in China? While it is possible, even likely, that Chinese government officials suppress political freedoms to protect their power, we in the West just don’t know whether the introduction of political freedoms — and if so, which ones, and how much, and over what period of time — would benefit the Chinese or hurt them.
In most developing countries, bureaucracies and courts are corrupt, slow and ineffectual. Cleaning them up comes at a cost that most countries can’t afford.
What is true for China is also true for countless other countries, especially the poorest ones, which also can’t afford most of the rights in the human rights treaties. Americans seem to think that rights are cheap, just a matter of the government doing the right thing. This is wrong. The right to a fair trial, for example, requires that a complex institutional infrastructure be in place — staffed by honest, well-paid, well-trained lawyers, judges, police officers, administrators and prison guards, who possess a sophisticated understanding of the law, moral norms and social conditions. In most developing countries, bureaucracies and courts are corrupt, slow and ineffectual. Cleaning them up means raising salaries, training people and enforcing anti-corruption laws — all at great cost that most countries can’t afford.
The human rights treaties do not recognize that rights are expensive, both financially and politically; that different types of rights are easier to respect in different types of countries; and, therefore, that the right course of action that each government should follow differs radically. While many human rights scholars argue that for this reason we should only demand that governments respect certain “basic” rights that all can afford, it turns out that those basic rights are impossible to identify, which is why the human rights treaties guarantee hundreds of rights rather than just a few.
The release of the Senate committee report on C.I.A. torture should remind us how difficult it is, even for a rich country with strong liberal traditions, to respect rights. Torture violates the law in this country, and yet it happened anyway, at a massive scale. Foreign countries will reasonably ask: If Americans both hate torture and can’t stop government officials from using it, how can we?
No, They Are a Tool for Holding Governments to Account
KENNETH ROTH 7:36 PM
Of course the institutions needed to protect rights require resources. But why does that mean we should abandon human rights treaties? Should people in poor countries have no rights? Should they stop pushing for investment in the necessary institutions even as their abusive leaders devote resources to self-preservation and personal enrichment?
And yes, rich countries, too, violate rights, as the C.I.A.’s torture illustrates. But that doesn't mean we should jettison all rights treaties; instead, we should redouble efforts to enforce them.
Eric blames “political rights” for the millions of Chinese who lost their lives to “political unrest” in the 20th century. But in fact millions lost their lives because of a lack of political rights, when the unaccountable Chinese Communist Party, which is still in power today, launched the Great Leap Forward and the Cultural Revolution. As in so many countries, the political unrest and violence came from government power unrestrained by rights.
China has signed many rights treaties and put human rights protections in its constitution, not because it is fond of these limits on its power, but because it needs to pretend to respect rights for legitimacy among its people.
Even now, the lack of government accountability in China means that, despite economic advances, the Chinese people still must endure land seizures, insufferable pollution, massive corruption and arrest if they complain. That’s the problem with governments that don’t respect rights. Some unaccountable leaders may rule with enlightenment, but many rule to keep power and pad their wallets, with whatever brutality it takes.
Eric portrays human rights mainly as a cudgel for Westerners to second-guess other governments, as if oppressed people have no role. I see rights foremost as a tool for people worldwide to hold their own governments to account. That’s how Cao Shunli saw it — the activist who recently died in detention after China arrested her for trying to participate in the U.N. Human Rights Council’s review of China’s rights record. Or Liu Xiaobo, the Nobel Laureate serving an 11-year term in a Chinese prison for seeking greater democracy.
Even the Chinese government doesn’t buy Eric’s rejection of rights standards. It has signed many rights treaties and put human rights protections in its constitution — not because it is fond of these limits on its power, but because after the horrors it inflicted, it needs to pretend to respect rights for legitimacy among its people. Eric sees this hypocrisy as reason to rip up rights treaties, but increasing numbers of people in China see it as an opportunity to press their government to move from lip-service to reality.
The Chinese government is not immune to that pressure. In the last couple of years, it has curbed the death penalty, abolished re-education through labor, liberalized the one-child policy and started efforts to limit the use of torture for confessions. China still has a long way to go, but if the Chinese government isn’t trying to shed its rights commitments, why should we?
Change Has Come About Without Human Rights Treaties
ERIC POSNER 7:36 PM
Let’s take a look at some actual treaties. The Convention against Torture bans torture and requires countries to prosecute torturers. The United States is hardly alone in violating these requirements. Governments in some 150 countries (out of about 193 U.N. members) use torture, not much different from when the treaty went into force in 1987.
The International Covenant on Civil and Political Rights guarantees the rights to political participation and right to be free from arbitrary law enforcement practices, among others. The treaty has been in effect since 1976, and 168 countries are parties. Yet, according to Freedom House, only 88 countries are “free,” after eight straight years of decline. Russia, Turkey and Indonesia have become less free in recent years. Nine of the ten most authoritarian countries, including North Korea and Uzbekistan, have ratified the treaty.
The Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women has been ratified by 188 countries (though not by the United States). Yet in virtually all countries of the world outside the West, laws and customs subordinate women. Notable parties of the treaty include Saudi Arabia (where women are prohibited from driving) and Egypt (where 97% of married women were found to have undergone genital cutting in 2000).
The International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights -- which guarantees rights to work with fair pay, education, welfare and health care -- has been ratified by 162 countries. Nobody really knows what it means to guarantee these rights. Spain’s unemployment rate is 24 percent, in part, because laws that ensure employees are well-paid and receive job security also deter employers from hiring them. Is Spain violating people’s right to work or protecting it?
People don’t need, and never have needed, the human rights treaties to criticize official abuse and incompetence.
I don’t want to paint an excessively bleak picture. Many more countries are democracies than 40 years ago, thanks to the collapse of communism. Women have made enormous gains, and global poverty has declined significantly. But there is no evidence that the treaties have played a causal role in these developments.
The treaties themselves, understood in an impartial sense, are too vague to provide guidance to countries because they demand more than most countries can deliver. Consider, for example, the guest worker programs in the Gulf countries like Qatar and the United Arab Emirates. Human Rights Watch, Ken's organization, has heatedlycriticized these programs because they deny guest workers some basic rights and many workers live in deplorable conditions. But the guest worker programs are incredibly beneficial because they enable desperately poor people from other countries to earn five or more times what they could make back home, much of which they send back to their families as remittances. The Gulf countries probably do more than any other country (on a per capita basis) to reduce global inequality.
The Gulf countries operate these guest worker systems only because they want cheap labor. Human Rights Watch's proposed reforms would raise the cost of labor, and so reduce the number of workers who benefit from the system. Would people really be better off as a result?
Human Rights Treaties Have Made a Difference
KENNETH ROTH 7:36 PM
The F.B.I. reported about 14,000 homicides and almost 80,000 rapes in the United States in 2013, yet no one suggests repealing the criminal prohibition of murder and rape. But because human rights violations persist in many countries, Eric would repeal human rights treaties. I still don’t see his logic.
He claims that treaties are too vague and demanding to change governments’ behavior, but I regularly find the opposite. The use of antipersonnel landmines and cluster munitions plummeted after treaties were adopted banning these indiscriminate weapons. Chile and Argentina cited human rights treaties to strike down military self-amnesties for mass atrocities and then convicted hundreds of people. Brazil followed treaty requirements to enhance punishment for domestic violence and permit regular prison visits against torture.
Kenya cited the women’s rights treaty to grant women equal access to inheritances. Europe’s human rights treaty led Britain to end corporal punishment in schools, Ireland to decriminalize homosexual acts, and France to grant detained people access to lawyers. A new labor treaty spurred an increased minimum wage, social security protections, and days off for domestic workers in parts of Asia and Africa. The South African Constitutional Court ruled that the right to health requires that people with HIV be granted access to anti-retroviral drugs, saving hundreds of thousands of lives. I could go on and on.
Treaties are effective even when courts are too weak to enforce them because they codify a public’s views about how its government should behave.
Treaties are effective even when courts are too weak to enforce them because they codify a public’s views about how its government should behave. Local rights groups, working with their international partners like Human Rights Watch, are able to generate pressure to respect these treaties by contrasting a government’s treaty commitments with any practices that fall short. The shame generated can be a powerful inducement to change.
Eric cites the C.I.A.’s use of torture to suggest that the treaty banning it is worthless. But the C.I.A. claims (falsely) that it didn’t torture, not that torturing people is O.K. Moreover, if not for the treaty, President Obama would be able to say he had done his duty by stopping the Bush administration’s torture. Instead, he must fight pressure to abide by the treaty’s requirement to prosecute the torturers. Senegal recently felt compelled to comply with that duty by initiating prosecution of Hissène Habré, the former Chadian dictator, whom it had long harbored in exile.
And the United States does change its conduct to respect treaty obligations. For example, the Pentagon stopped deploying 17-year-olds because of the treaty banning child soldiers. The Supreme Court cited the relevant treaty when it stopped the death penalty for youth offenders.
Eric argues that economic rights can be counterproductive if workers lose their jobs because enforcing labor rights might increase costs. That’s hardly a risk in the Persian Gulf countries he mentions, which depend on migrant labor to run their economies and use regressive laws mainly to control their migrant workers. By his logic, we should accept the cheaper cost of slaves or bonded laborers to maximize employment, or the deaths of workers forced to labor in dangerous conditions because safe conditions would be too costly. Rather than acquiesce in such a race to the bottom, human rights groups in these countries prefer broad enforcement of the basic labor rights that treaties uphold.
Email
Print
సమాజ అభివృద్ధి అవసరాలను దృష్టిలో పెట్టుకుని భూసేకరణ చట్టంలో కొన్ని సవరణలు చేశాం. కొత్తగా 10ఏ సెక్షన్‌ను పొందుపర్చాం. జాతీయ భద్రత, రక్షణ, విద్యుదీకరణ సహా గ్రామీణ మౌలిక వసతులు, పారిశ్రామిక కారిడార్లు, ప్రభుత్వ, ప్రైవేటు భాగస్వామ్య ప్రాజెక్టుల వంటి సామాజిక మౌలిక వసతుల కల్పనకు ఉద్దేశించిన ప్రాజెక్టుల విషయంలో.. భూయజమానుల తప్పనిసరి ఆమోదం, సామాజిక ప్రభావ అంచనా (ఎస్‌ఐఏ) నిబంధనలు వర్తించకుండా సవరణలు చేశాం..jpg)
69 COMMENTS